Achilleshiel: verschil tussen versies

Huidige versie van 9 mei 2016 om 18:59

De achilleshiel is in de illusiespelen een zwakke kwetsbare plek, in dit geval een zwak voor vrouwen. Wanneer er vrouwen in het spel zijn, werken ze meteen in op de zwakke plek van de man, zijn achilleshiel.

Deze achilleshiel wordt ook wel aangeduid met de benaming Alexandra. Haar illusoire tederheid brengt alle mannen ten val. De vrouwen pakken de man dan op zijn 'psychische tederheid' in het vlees, een psychische tederheid die niet bestaat. Mannen vinden vrouwen vooral fijn door hun lichamelijke zachte tederheid, die ook niet bestaat. Het is een waanidee.

In plaats van psychische tederheid bij vrouwen is er alleen ontbinding van een lijk. Want ieder mens is nog een lijk, een vrouw dus ook. Zij heeft onbewuste, inerte materie vol verzet en duisternis, een heel groot stenen blok zwarte materie die zo dood is als een pier.

Bij de psychische tederheid hoort ook, dat vrouwen aanhankelijk zijn en kinderlijk onbevangen. Zij hangen dan aan mannen, en dat werkt in op de achilleshiel. Zij krijgen dan ook een bestaan, net zoals de vrouw van de dokter of de advocaat bestaat bij de gratie van het beroep van haar man. Die mannen vinden dat heerlijk, die vrouw treft hen in hun achilleshiel. Het geeft de man het recht te doen met zijn vrouw wat hij wil, want zij is een aanhangsel van hem.

Vooral Sotto Voce speelt met de illusoire psychische tederheid daar graag op in.

Zie ook

Illusie

Psychische tederheid in de illusie van de mens