Zwaartekracht: verschil tussen versies

Huidige versie van 6 nov 2024 om 21:01

Zwaartekracht is de levensenergie, de bewustzijnskracht in de vorm van lucht of gas, die alle contact tussen andere energieën verzorgt.

Ook de elektrische en magnetische velden en hun energie. Zij is ook de oorzaak van gravitatie, het deeltje dat in de lilaca het noyon wordt genoemd. In de fysica wordt een graviton verondersteld, het deeltje dat de zwaartekracht moet dragen en behoort tot de ijkbosonen, de elementaire bosonen.

De zwaartekracht kan overwonnen worden met behulp van hitte, waardoor gas of lucht uitzet. Dat zorgt voor lichtheid van gewicht, de zwaartekracht trekt dan niet meer zo. De zwaartekracht heeft een enorme invloed op het menselijke lichaam, zonder zwaartekracht, dus zonder egobewustzijn, zonder inertie, heeft een lichaam heel andere mogelijkheden. Nu krijgt het lichaam kwalen als het lange tijd in de ruimte vertoeft, waar geen zwaartekracht is.

• Het gezicht lijdt aan opzwelling door opeenhoping van vocht;

• het interne gehoor verandert en het evenwicht wordt aangetast;

• de oogstand wordt anders;

• het hart kan 10% van zijn massa verliezen in drie maanden;

• de spiermassa neemt af en atrofieert;

• de nieren krijgen last van nierstenen omdat kalk wordt onttrokken aan de botten;

• de lever gaat anders functioneren;

• het ruggenmerg wordt verwijdt zodat er rugpijn ontstaat;

• de botmassa neemt sterk af en verzwakt;

• de benen worden mager en zwak door vochtverlies;

• er komen minder rode bloedlichaampjes in het bloed;

• het immuunsysteem verzwakt aanmerkelijk, dat leidt tot veel infecties.

Het ego van de mens heeft dus een enorme invloed op het lichaam, het houdt het lichaam in stand zoals het is, het kan daardoor niet in ontwikkeling komen.

Zwaartekracht is het egocentrisme van de materie, hoe meer egocentrisme, hoe meer massa en hoe meer traagheid. Alles wordt koud en star, zwaar. Er wordt in feite een zwart gat gemaakt waarin alles één grote zware zwarte lichtmassa wordt, een zware massa deeltjes. Het wordt één grote bal van egocentrisme. Het bewustzijn balt zich samen en heeft grote afweer en verzet om zich te bewegen.

De bewustzijnskracht in de materie van de mens is geworden tot een duistere, zwarte, traag bewegende kracht met een enorm gewicht, massa. Het is samengebald, verkild, bevroren licht geworden. Hoe kouder hoe zwaarder. Alles wordt naar binnen getrokken, want samenballen is alles in het lichaam terugtrekken, in de elektronen en atomen. Het wordt dan ook meer aangetrokken door de aantrekkingskracht van de aarde, die ook heel egocentrisch is. Die trekt ook alles naar zich toe en houdt het vast, waardoor alles op aarde ook vastkleeft aan het aardoppervlak en alles wat valt, naar beneden valt. De zwaartekracht van de aardemassa houdt het vast. Toch is dit allemaal licht dat gestold en bevroren is.

De neiging van het elektron om zich altijd te bewegen naar een grondpositie in een orbitaal stelsel door van een hogere energiebaan te gaan naar een lagere, waarbij hij dan een foton verliest, zorgt dat hij trager wordt, onbeweeglijker. Hij wordt ook kouder en heeft minder licht. Er is dan ook minder bewustzijn/bewustzijnskracht aanwezig, want hij heeft licht afgestoten. Doet het elektron het tegenovergestelde, dan wint hij aan licht en wordt bewuster, actiever, minder traag.

Zwaartekracht is een eigenschap van materie die naar binnen gekeerd is, egocentrisch gericht, met weinig licht. Zwaartekracht zelf is de energie van de bewustzijnskracht die zich steeds meer verliest in dichtheid van massa en in verdeeldheid.

Literatuur

Gouden Visie 50 november 2021 Erik Verlinde, een Nederlandse revolutionair in fysicaland

Gouden Visie 7.3 juli 2014 Eric Verlinde, Een snaartheoreticus en zijn filosofie over de zwaartekracht