Suprolo-llocing: verschil tussen versies
| (4 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 18: | Regel 18: | ||
| − | Suprolo-llocings zijn geen muziek, hoewel mensen het zo | + | Suprolo-llocings zijn geen muziek, hoewel mensen het zo zouden klasseren. Ze voldoen echter niet aan de mentale normen over muziek. Zij kunnen dus niet muzikaal beoordeeld worden. Zij zijn een verschijnsel op zichzelf en hun klanken en vibraties bewegen zich door de gehele wereld van materie waar mensen, dieren en dingen uit bestaan. De klankvibraties van de suprolo-llocings maken heel even de zonnen wakker die sluimeren in de duistere vergetelheid van het elektron. Zij roepen tijdens het vertolken of beluisteren voor een korte tijdspanne het psychische en materiële enthousiasme op dat verborgen ligt in ieder elektron, in ieder atoom van het menselijke lichaam. |
| − | Suprolo-llocings zijn | + | Suprolo-llocings zijn nog een nieuw verschijnsel in de wereld van nu. Niet alleen omdat ze qua tekst anders zijn dan de meeste liederen, maar ook door de manier waarop ze zijn ontstaan bij diegenen die ze hebben gecreëerd. |
Het zijn de Vreugdeliederen van de aarde, omdat ze zijn ontstaan uit de aarde, de materiële stof waaruit het hele universum bestaat. Ze zijn ontstaan uit het lila zelf, een nog vrij onbekende nieuwe lichtstof of lichtenergie op aarde. Vanuit deze nieuwe stof komen de klankvibraties van de suprolo-llocings. Deze klankvibraties worden omgezet en verwoord in klanken die door mensen gehoord kunnen worden en die ogenschijnlijk lijken op een soort muziek. Het is het echter niet. | Het zijn de Vreugdeliederen van de aarde, omdat ze zijn ontstaan uit de aarde, de materiële stof waaruit het hele universum bestaat. Ze zijn ontstaan uit het lila zelf, een nog vrij onbekende nieuwe lichtstof of lichtenergie op aarde. Vanuit deze nieuwe stof komen de klankvibraties van de suprolo-llocings. Deze klankvibraties worden omgezet en verwoord in klanken die door mensen gehoord kunnen worden en die ogenschijnlijk lijken op een soort muziek. Het is het echter niet. | ||
De lila klankvibraties zijn verpakt in woorden en klanken die mensen kennen. Ze zijn niet gecomponeerd, ze zijn direct vanuit hun oorsprong ingezongen op geluidsdragers. | De lila klankvibraties zijn verpakt in woorden en klanken die mensen kennen. Ze zijn niet gecomponeerd, ze zijn direct vanuit hun oorsprong ingezongen op geluidsdragers. | ||
| Regel 29: | Regel 29: | ||
== Zie ook == | == Zie ook == | ||
[[Vibratie]] | [[Vibratie]] | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Huidige versie van 28 jul 2016 om 20:32
Iedere suprolo-llocing bestaat uit twee klanken:
Deze twee klanken dragen het hele lied, en zij vormen tezamen de Gouden Vibratie die in iedere suprolo-llocing te vinden is.
In wezen houden deze twee klanken alle klanken in zich die er bestaan.
Deze tonen zijn altijd warm, met goud doorweven, vol vermogen, zeer sterk en zeer lichtend, helder als kristal. Zij zijn Sol i Neu en symboliseren in suprolo-llocings de zuiverheid en de warmte van de zon en de sneeuw.
Lila's doen altijd suprolo-llocing, wat ze ook doen. Het zijn kernliederen of suprolo-lilas, omdat ze gezongen worden door het nieuwe vreugdewezen, de lila. Ieder lied is een lila elektron, een lila kernkracht. Het zijn nucleaire liederen vol hitte en kracht van het lila. Het zijn de vreugdeliederen van de aarde.
Suprolo-llocings zijn geen muziek, hoewel mensen het zo zouden klasseren. Ze voldoen echter niet aan de mentale normen over muziek. Zij kunnen dus niet muzikaal beoordeeld worden. Zij zijn een verschijnsel op zichzelf en hun klanken en vibraties bewegen zich door de gehele wereld van materie waar mensen, dieren en dingen uit bestaan. De klankvibraties van de suprolo-llocings maken heel even de zonnen wakker die sluimeren in de duistere vergetelheid van het elektron. Zij roepen tijdens het vertolken of beluisteren voor een korte tijdspanne het psychische en materiële enthousiasme op dat verborgen ligt in ieder elektron, in ieder atoom van het menselijke lichaam.
Suprolo-llocings zijn nog een nieuw verschijnsel in de wereld van nu. Niet alleen omdat ze qua tekst anders zijn dan de meeste liederen, maar ook door de manier waarop ze zijn ontstaan bij diegenen die ze hebben gecreëerd.
Het zijn de Vreugdeliederen van de aarde, omdat ze zijn ontstaan uit de aarde, de materiële stof waaruit het hele universum bestaat. Ze zijn ontstaan uit het lila zelf, een nog vrij onbekende nieuwe lichtstof of lichtenergie op aarde. Vanuit deze nieuwe stof komen de klankvibraties van de suprolo-llocings. Deze klankvibraties worden omgezet en verwoord in klanken die door mensen gehoord kunnen worden en die ogenschijnlijk lijken op een soort muziek. Het is het echter niet.
De lila klankvibraties zijn verpakt in woorden en klanken die mensen kennen. Ze zijn niet gecomponeerd, ze zijn direct vanuit hun oorsprong ingezongen op geluidsdragers.
