Lief zijn: verschil tussen versies

Versie van 23 mrt 2016 om 16:30

Het lief zijn is een deugd in de illusie.

Het is ook geen lief zijn, het is tirannie, dictatuur, terreur, haat naar zichzelf en anderen.

Het lief zijn en zacht zijn is een van de grootste deugden die de mens kan hebben. Alles moet dan teder zijn, mild, strelend, complimenteus, gezellig en aardig. Maar in wezen heb je dus te maken met dictators en tirannen. De aanhankelijkheid die ook hoog in het vaandel staat is altijd het slijmen. Zij dwingen iedereen tot lief zijn, en dat is de grootste liefdeloosheid die er maar is. Het is alles haten wat er bestaat.

Uiteindelijk komt het erop neer, dat iedereen die zo lief is, een hater is van alles wat er bestaat. Want de ander moét lief zijn, moét lief praten, moet dit en moet dat. Als dat niet gebeurt, wordt de betreffende persoon gewurgd met een wurgketting door een sm-meesteres of met een mooie sjaal die om je hals wordt gelegd en strak aangetrokken.

Deze illusie van het lief zijn is heel wijd verbreid.

Lila's moeten ook lief zijn van mensen. Dat zijn ze niet, dus voor mensen bestaan ze daarom niet. Dat is wel humoristisch.

Mensen zijn altijd doodsbang dat hun illusies en de daarbij behorende wanen worden ontmaskerd of afgepakt. Dan beginnen zij te schieten en te schreeuwen en te wurgen en noem maar op. Niemand mag aan hun wanen komen.

Lila's moeten lief zijn, zoals Alexandra, het prototype, die werkt met psychische tederheid in de illusie. Deze kracht is het waanidee over vreugde.

Het lief zijn is de gevangenis waar iedereen elkaar in gevangen houdt en waarin je geen adem meer kunt krijgen. Het is de hel, waarvan mensen zeggen dat het lief is.

De middelen om iemand te paaien zijn: