Bagatelliseren

In de illusie worden dingen die niet gunstig zijn voor de persoon zelf graag gebagatelliseerd.

Het is dan niets meer. Als iemand altijd alles bagatelliseert, heel klein maakt, ook zichzelf, dan brengt hij alles terug tot niets, tot heel klein, het grote niets. Alles wordt bijna onzichtbaar. Er is dan ook niets meer op iemand aan te merken en er kan ook niets meer gezegd worden. Die persoon is er gewoonweg niet.

Alles is heel kleintjes, heel ragfijn en fijnzinnig, als spinrag dat je bijna niet ziet tussen de bloemen. Ondertussen breekt alles door heel hard lachen, een lach die alles kapot maakt en doodt. Alles wordt vernield, verscheurd, kapot gemaakt. Alleen heeft niemand het zo gauw in de gaten, want het gebeurt in het kleine, ragfijne, fijnzinnige gebied waar je het bijna niet ziet.

Spinrag wordt verkleind zodat je het niet meer ziet, slippers worden heel klein zodat ze niet meer passen, schema's worden verkleind zodanig, dat ze niet meer leesbaar zijn. Alles wordt tot Niets gemaakt. Het is heel sadomasochistisch, schijnperfectionistisch en vernietigend. Maar het is nauwelijks waarneembaar doordat het zo verfijnd en verkleind gebeurt, zodat niemand het merkt. Het is het verfijnde sadomasochisme dat heel psychisch en lila moet lijken, lief lachend, fijnzinnig en mooi.

In de vredesillusie levend gaat iemand alles uit de weg, hij maakt dat hij weg komt voordat er oorlog ontvlamt, ruim van te voren maken mensen zich uit de voeten. Ze beamen alles wat iemand zegt, dan krijgen ze geen ruzie. Alles is heel klein, het bestaat dan niet en als je er niet bij bent, bestaat het ook niet. Mensen ondernemen zelf ook nooit wat, dan kunnen ze nergens de schuld van krijgen en blijft alles uit zicht. Zo gebeurt dit in de vredesillusie voortdurend.