Kanker

Uit wiki-lilaca
Versie door Admin (Overleg | bijdragen) op 13 okt 2022 om 15:40

(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar: navigatie, zoeken

Kanker is in de werkelijkheid groei. Maar door spanningen wordt het wildgroei. Als de cellen weer in het juiste ritme kunnen komen, is er gewoon weer groei.


Kanker wordt veroorzaakt door de kreeft, die overal in knipt met zijn scharen, door spanningen in het lichaam. Alles wordt vernietigd door de spanningen, het knippen gaat maar door en vijandige krachten stimuleren dat. Alles wordt ontleed, kapotgemaakt, vernietigd. De werkelijkheid van groei bestaat niet meer, het is ontleed met het verstand, en dan is de werkelijkheid verdwenen. Er bestaat alleen nog een waan, door het ontleden van de werkelijkheid door de kreeftenwerking in het lichaam.


Het denken denkt dat het de werkelijkheid kan ontleden. Dan gaat de werkelijkheid in het lichaam kapot, dus gaat het lichaam er ook aan.


De kreeft is een woekercel die dus almaar knipt en knipt en knipt. Hij deelt en ontleedt. Dat woekeren, het op hol slaan, ontstaat door constante angsten en spanningen in het lichaam, door wanen die regelrecht ingaan tegen de realiteit. Het delen is het overlevingsprincipe. De cellen denken, 'als ik me deel overleef ik wel', want zo gaat het ook met de zwangerschap, dat is een delingsproces waarbij je wel kunt overleven.


En dat gebeurt dus steeds als er gevaar dreigt, of als er angst en spanning is, dan gaat de kreeft gelijk knippen en delen om te overleven. Dat is de geweldige levensangst in de cellen die hiertoe aanleiding geeft. Ook bestaansangst, dat iemand zich als niets ziet, leidt tot geknip in de cellen. Als de kreeft zich goed voelt, knipt hij niet. Bij sommige mensen is de grens waarbij er geknipt gaat worden door de kreeft heel laag, bij anderen kan hij hoger zijn.


De kreeft zit in het vitaal-materiële niveau van het lichaam.


Het knippen kan ook gebeuren door te kijken, met ogen zo scherp als een stanleymes, daarmee worden stukken uit de cellen geknipt, ze maken het weefsel kapot door iemand dood te kijken. Het zijn blikken die snijden of knippen, verdelen, waardoor de cellen angstig worden en zich sneller gaan delen, wildgroei.


Als iedereen je dood wil hebben, niemand je meer accepteert en je alles fout doet, gaat bij een mens dit mechanisme in werking van wildgroei.


Literatuur

Delta 16: Onrust en spanning Auteur: T.M. Geraedts Rucphen, Stichting Elektoor, 2014