Henry en Manuela
Henry en Manuela zijn de droomman en de droomvrouw van de redelijke liefde, de schijnliefde die zetelt in het mentaal-materiële lichaam. Deze is gesitueerd in de hersenen.
Het is een heel redelijke liefde, heel leuk en goed gestructureerd en geordend. Daarom zijn Henry en Manuela ook humanistisch van instelling. Ze hebben soms wel wat te lijden van narigheid in hun hersenen, maar dat kan er wel bij.
Ze lijden soms wat aan psychoses, hebben vaak migraine en bij het tellen der jaren zal daar zeker Alzheimer en een hersenbloeding mogelijk zijn.
Zij hebben mollig en sappig vlees, waar ze graag in bijten bij elkaar. Soms wordt er wel eens wat te hard door gebeten, maar dat hoort allemaal bij de redelijke liefde, waar alles wat er gebeurt vlekkeloos in een kader wordt gezet en benoemd. Hun activiteiten zijn doelgericht, ze gaan niet zomaar iets doen.
Ondertussen is het een slagveld tussen hen dat nooit een einde heeft. Zij pijnigen elkaar graag, onder het mom van redelijke liefde. Zij wurgt hem speels, als in een spel, en hij lacht erom. Gewelddadig zijn ze ook, maar dat wordt gerangschikt onder de verborgen agressie die je op een speelse manier kunt uiten. Elkaar de hersens inslaan beoefenen ze als spel, waarbij je een mikpunt op het oog moet hebben. En zo wordt alles ingekaderd in de redelijkheid van de liefde van de droomvrouw en de droomman. Hun geluk kent geen grenzen.
