Vijver, de strontvijver van Mientje
Dit is een strontvijver in het illusielichaam van ieder mens, waar de varkens het voor het zeggen hebben.
Ze drijven er lachend rond in de stront. Rond de vijver zijn kleine heuvels die moeten voorgeven dat dit tafereel zich in de psyche afspeelt, terwijl het duivelse en vijandige zaken zijn. De zon schijnt ook volop.
Dit is een afspiegeling hoe het er in het menselijke lichaam uitziet, het is een lichaam dat zogenaamd spiritueel is maar ondertussen is het hebzuchtig, vol begeerten. Een niet te stuiten varkensmentaliteit. Het gaat hier alleen maar om hebben, niet om zijn.
Varkens zijn slap en inert, uitgedoofd en levenloos, leven in de stront en in de schijndood, zijn ook lui. Er is een grote begeerte om alles op te slorpen en op te vreten om de lusten te bevredigen. Alles wordt ook ingepikt, het doet er niet toe van wie. Alles wordt uitgebuit en ontkracht.
Deze stront is ook de liefdadigheid waar mensen zo dol op zijn, ze voelen het in de bewustzijnsillusie als een genade in de strontvijver dat dit er is.
