Doodgaan
Het doodgaan van het lichaam van een mens wordt veroorzaakt door zijn rigiditeit, het niet soepel meegaan met de werkelijkheid.
Het lichaam kan de botsingen niet verdragen die er zijn door het leven in de illusie van de mens. Deze botsen zo hevig met de werkelijkheid, dat bij het ouder worden het lichaam dit niet meer kan verdragen. Het krijgt steeds meer kwalen. De dood is voor de gewone mens een levensproces, waar hij van kan ontdekken dat het niet nodig is om dood te gaan. Want het idee dat iedereen dood gaat, is ook een rigide idee van het mentaal.
Als iemand bezig is met een ontwikkeling van de materie van het lichaam en daarbij ook nog psychisch leeft, zou de dood niet nodig zijn. De werkelijkheid is het bewustzijn waar deze persoon in leeft, en dat heeft geen botsingen met de realiteit. Dit houdt niet in dat iemand niet dood zou kunnen gaan. Want het is geen verplichting om te blijven leven. Dat zou ook saai zijn en rigide. Wel is het zo dat iemand dan heel bewust zijn lichaam kan afleggen.
Als men een lila lichaam heeft, dan heeft dit de mogelijkheid om ook aan de oppervlakte een huidig lichaam af te leggen en een nieuw lichaam naar wens te creëren.
Dat is de transformatie van de materie waar de psyche altijd naar streeft in zijn evolutieproces, het kennen en behandelen van de materie zodat precies dat gebeurt wat passend is in iedere situatie.
Doodgaan is: er is geen leven meer.
Sterven is: ontbinden.
Zie ook
Literatuur
Delta 14: Lilaca en de dood Auteur: P. Knopper, Stichting Elektoor, 2009
